Maciej Zygo, MONAR Lublin Data publikacji: 17 marzec 2015 
Profilaktyka w tym uzależnieniu rozumiana jest jako „proces korygujący niedostatki wychowania” (Gaś 2006).
Na czym powinna polegać profilaktyka uzależnienia?
- wspieraniu dziecka w radzeniu sobie z trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu
- ograniczeniu/likwidowaniu czynników ryzyka, które zaburzają prawidłowy rozwój i dezorganizują zdrowy tryb życia
- inicjowaniu/wzmacnianiu czynników chroniących, które sprzyjają prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu
W prawidłowej i pełnej profilaktyce potrzebna jest współpraca pomiędzy wieloma osobami: personelu szkoły z rodzicami oraz instytucji rządowymi jaki i pozarządowymi. Przeciwdziałanie, wczesne wykrywanie i zdiagnozowanie problemu może zapobiec doraźnym problemom zdrowotnym, z powodu używania substancji psychoaktywnych. Wszystkie programy profilaktyczne, poza wyżej wymienionymi „standardami„ powinny uwzględniać bezpieczeństwo uczniów i nie powodować dodatkowych szkód. Powinny zapewniać poszanowanie godności, indywidualności oraz prawa do dyskrecji ucznia.
Kolejny aspekt, który program powinien zawierać, to adekwatność tematów, czasu realizacji oraz poruszanych problemów, w zależności do wieku uczniów i środowiska, w którym dana placówka funkcjonuje.
Wymaga to określnia stopnia zagrożenia:
- grupa niskiego zagrożenia – jest to grupa, do której należą osoby nie doświadczające większych trudności życiowych, nie podejmujące zachowań ryzykownych; osoby będące jeszcze przed inicjacją
- grupa podwyższonego ryzyka – jest to grupa osób, u której obserwuje się liczne i poważne czynniki ryzyka, choć nie było jeszcze niepokojących zachowań oraz osoby, które podjęły choć jedno zachowanie ryzykowne; osoby będące po inicjacji
- grupa wysokiego ryzyka – należą do niej osoby, u których zachowania ryzykowne i problemy są głęboko utrwalone, i które odczuwają poważne i negatywne konsekwencje swoich zachowań ryzykownych np. narkomani, przestępcy
Fot.: © fotoschab – Fotolia.com